Taze

Yılın ilk günleri tazeliği gibi , beklentilere boğulmuş, giriş ,gelişi ve sonuç güzergahlı ; umutlu bir giriş cümlesi… Başı ve sonu yok hiçbir şeyin, zamanın ,herhangi bir yolun ya da insanın.Dünya yuvarlak ,dönüp yine aynı noktaya gelinen cinsten. Sadece eğitim sisteminin başı ve sonu var , düz mantık olunsun da çok boyutlu düşünen bireyler yetişmesin diye. Oysa ki hayat öyle mi , doğada net bir siyah ya da beyaz renk bile yok , kaldı ki grinin bile elli tonu var. Dünya da bizim gibi bir dönemin içinden geçiyor gibi, hızlıca savrulan bir dönem, herşeyi deneyip hevesini alıp bırakan olgunlaşmamış evre gibi bazı şeyler kendini bulmaya çalışıyor. Çağın modasına uygun yeni kelimeler türetiliyor , alternatif ilişki tipleri ortaya çıkıyor, insan deniyor…Kendimize bu uçuşan kavramların içinde konumlandırmaya çalışıyoruz. Bir yerden tutunmak önemli. İnsanın da bir ağaç gibi kök salmaya ihtiyacı var devrilmemek için. Ense kökünden kuyruk sokumuna kadar yol alan hayat dizgisini kaybetmeden , çakralar açık, renkler solmadan … Şöyle sakin, sade , hedefsiz dümdüz başlamak güne, bu sabah da yeni hayatımın ilk günü diye. Bir yanlışı örtercesine eşya yüklü evler, donanmış insanlar, ruhunu kaybetmiş ışıltılı hayatlara inat . Hayatı olduğu gibi, kendi gerçeğinle tüm şekilsizliği ile şefkatle kucaklamaya ne dersin . Yeniden başlama gücü için sana ne lazım ? Sana iyi gelen ne ise onunla devam et…24 saatte bir kaybolan hikayelerin kadar hızlı olmak zorunda değilsin. Yoksa bu varolma mücadelesi hızında sen kendi hayat hikayeni kaçırırsın . Bazıları da sende kalsın… Mükemmel olma yükünden çıkıp daha iyi biri olma yoluna geçebilirsin mesela. Kimseye eğilip bükülmeden , omurgalı canlı türüne örnek bir insan gibi davranabilirsin yani kendin gibi. Bu yıl kendinin en iyi versiyonu ol . Kalbinin temiz merkezinde kalarak , yaşadığının farkına var , nefes al, nefes ver…